மனசாட்சியே
எழுத்து : சுப்ரபாரதிமணியன்
இம்மாதம்
ஜனவரி 2017ல் தி இந்து தமிழ் பத்திரிக்கையில் என் ‘சாயத்திரை’ நாவல் வெளியீட்டு விழா திருப்பூரில் நடந்தது பற்றிய செய்தியை ” நொய்யல் “
பற்றியத் தொடர் -எடுத்து வைத்து மனதில்
கொண்டு வந்து பார்த்தேன்
18 ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுத்தாளர் ‘சாயத்திரை’ நாவல் வெளியீட்டு விழா திருப்பூரில் நடைபெற்றது.
திலகவதி உள்ளிட்ட முன்னணி எழுத்தாளர்கள் பலர், இந்த நாவலில்
முன்வைக்கப்பட்டிருந்த சாயப்பட்டறைகள், அவற்றால் ஏற்படும் சூழல்கேடுகள் குறித்து
விமர்சித்துப் பேசினர்.
இதில்
சிறப்புரையாற்றிய ஜெயகாந்தனின் மாறுபட்ட சிந்தனையுடன்கூடிய உரைவீச்சு: சாயம் தீது.
சாயம் கொடிது. சாயம் கூடாது. அதை ஒழித்தே தீர வேண்டும் என்று உரக்கவே
சொல்கிறார்கள். அழுத்தமாக, அதற்கு எதிரீடாகவே சொல்கிறேன். சாயம் அவசியம்.
சாயம் தேவை. சாயம் மனிதகுல வளர்ச்சியின் மற்றொரு பரிணாமம். அது இல்லையெனில்
நமக்கு இந்த நட்சத்திர விடுதி சுகம் கிடைக்குமா? இந்த நகரின்
வியப்பூட்டும் வளர்ச்சி சாத்தியமா? ஆயத்த ஆடைகளை விதவித வண்ணத்தில் மனிதர்கள் அணிந்து
அழகு காட்டிட முடியுமா? சாயம் நமக்கு கொடுத்த கொடைகள் இவை. சாயம்
விஞ்ஞானம். சாயத்தால் தீது விளைந்தால், அது அடியோடு கூடாது என்று கூச்சலிடுவதில் என்ன
நோக்கம் இருக்கிறது. சாயத்தின் தீமைகளை அகற்ற புதிய, புதிய
கண்டுபிடிப்புகளை ஊக்குவிக்க வேண்டும்; உருவாக்க வேண்டும். அடுத்தகட்ட பயணத்துக்கும் அதை
அனுமதிக்க வேண்டும். அதுதானே அறிவுடமை?’’.
ஜெயகாந்தன்
அன்று பேசியது இப்போது பலருக்குத் தெரியாது. ஆனால், அவர் பேசிய
காலத்துக்கு முன்பும், பின்பும், அந்த சாயம்
என்ன பாடுபடுத்திக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை திருப்பூர் மக்களும், சுற்றுவட்டார விவசாயிகளும், ஆண்டுக்கு ரூ.26 ஆயிரம் கோடி
அந்நியச் செலாவணி ஈட்டித்தரும் திருப்பூர் பனியன் நிறுவன உரிமையாளர்களும் நன்கு
அறிந்திருக்கிறார்கள்.
இது யோசிக்கையில் "கலை என்பது பிரச்சனையை சுற்றி எழுப்பப்படும் புனைவே" என்ற
சார்த்தரின் வாசகம் கடந்த
சில நாட்களாய் என்னைத் தொந்தரவு செய்து கொண்டே இருக்கிறது.
இன்றைய மனிதனின் மனசாட்சி குறித்தப் பிரச்சினைகளை
எழுத்தாளன் தான் ஊடுருவிப்பார்க்கவேண்டியிருக்கிறது. அறிவியலும் தொழில்நுட்பமும்
பணமாற்றங்களும் மனிதனின்
முன்னேற்றத்திற்கானதல்லாமல் சுய சிதைவை நோக்கியே சென்று கொண்டிருக்கிறது என்பதை
என் சொந்த ஊரின் மக்களின் வாழ்க்கை திரும்பத் திரும்ப உணர்த்திக் கொண்டே
இருக்கிறது. . அந்தச் சிதைவு தரும் கண்ணோட்டம் அபத்தம் சூன்யம் என்று வாழ்க்கை
பற்றி வழக்கமான சொற்களாலேயே இறுதியில் புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. கடவுள் இருக்கிற
உலகு என்று இதை பெரும்பான்மையான உழைக்கும்
மனிதனும் நம்புகிறான்.
நிச்சயமற்றதான வாழ்வில் மனிதனின் இருத்தலுக்கு
இருக்கும் ஏதோ அர்த்தத்தை சின்ன வட்டங்களுக்கும் அடைத்துக் கொள்கிறான்.எந்த வித
அர்த்தமும் இல்லாத உலகில் கடவுள் பற்றின
கருத்துக்கள் கொஞ்சம் பிடிமானதாய் தற்காலிகமாய் இருக்கிறது கொஞ்ச
காலம்.சமூகத்தையும் ம்னிதனையும் மாற்றி
அமைக்க்க் கூடிய தத்துவ விசாரங்களோ
அறிவியல் தேடல்களோ பாடத்திட்டத்தோடு நின்று விடுகின்றன
அந்தப்பாடத்திட்டங்களுக்கு கூட கட்டுப்பாடு என்பது போல் குழந்தைகளை குழந்தைத்
தொழிலாளி ஆக்கிவிடுகிறோம் எங்கள் ஊரில். .எந்த உலகம் மனிதனின் வாழ்க்கைக்கு
ஆதாரமாக உள்ளதோ அது அவனிடமிருந்து உழைப்பிலும் வாழ்வதிலும் அந்நியப்பட்டு
நிற்கிறது. அர்த்தமற்ற உலகம். அர்த்தத்தைத் தேடும் மனித மனம் தடுமாறிக்கொண்டே
இருக்கிறது.இந்தத் தடுமாற்றம்தான் ஒரே ஒரு
தீவிரமானப் பிரச்சினை தற்கொலையில் சென்று முடிவதுதான் வாழக்கையில் ஏதோ
கணத்தில் நம்புகிறான். அந்த
தற்கொலைக்குமுன்பாக கொஞ்சம் வாழ்ந்து பார்க்கிற ஆசையில் நாட்களைக் கடத்துகிறான்
சாதாரண மனிதன், சாதாரணத் தொழிலாளி...
இன்னொருபுறம்
இவ்வாண்டில் வந்திருக்கும் என் மூன்று நாவல்ள் பற்றி உங்களுடன் பகிர்ந்து
கொள்கிறேன்
1. * நைரா - ( நைரா-
நைஜீரிய ரூபாய் )
உலகமயமாக்கல் வியாபாரச்சந்தைகளை எல்லா நாடுகளுக்குமாய் திறந்து
விட்டிருக்கிறது. வியாபாரம, பிரச்சினைகள் என்று மக்கள் அலைகிறார்கள். புலம்பெயர்ந்தும்
வாழ நிர்பந்தம் ஏற்படுகிறது. அப்படி பல மாநில மக்களும், வேற்று நாட்டு மக்களும் தொழில்
நகரங்களில் வாழ்கிறார்கள். அவர்களில் ஒரு பிரிவினர் நைஜீரியர்கள். வியாபாரம்
சார்ந்து வந்து குழுக்காக வாழ்கிறார்கள். வாழும் இடங்களில் அவர்களின்
நடவடிக்கையால் உள்ளூர் மக்களுக்கு
கலாச்சார அதிர்ச்சி ஏற்படுகிறது.
அந்நியமும் ஏற்படுகிறது. அவர்களின் புறச்சித்திரங்கள் லகுவாகக் கிடைத்து
விடுகிறது. அக அளவில் அவர்களின் பிரச்சினைகள் பன்முகத்தன்மை கொண்டாதாய்
இருக்கிறது. அவ்வகை மக்களின் ஒருகுறிப்பிட இடத்தில் குறிப்பிட்ட காலத்தில் அவர்கள்
எதிர் கொள்ளும் அனுபவங்கள் இதில் காட்டப்பட்டுள்ளன. உள்ளூர் மக்களின் அதிர்ச்சி
அனுபவங்களும் கூட. எப்படியும் சிக்கல்கள்
சார்ந்த வலிகளாயும் இருக்கின்றன.. புதிய திறப்பாய் பலரின் வாழ்க்கை இதில்
காட்டப்பட்டுள்ளது. நகரத்தில் வாழும் மனிதர்களின் மன நெருக்கடிகளும், கல்வியின் வழியே
பார்க்கும் பார்வையும் இதில் குறிப்பிடத்தக்கது.
* 2 .கோமணம் நாவல் பாதயாத்திரை என்பது வாழ்க்கை பயணத்தின் ஒரு
பகுதி . அந்தப் பயணத்தின் வழியே வர்க்க வேறுபாடு. சாதியம், பண ஆதிக்கம், பக்தியின்
போலித்தனம் போன்றவற்றை சுப்ரபாரதிமணியன் வெளிப்படுத்தி பல சமூக அவலங்களை வெளிக்கொணர்கிறார். குறிப்பாக
குடிசார்ந்த விசயங்கள், பெண்களின் பிரச்சினைகள், தொழிலாளர்களின் நிலை என்று பல
கோணங்களை இந்நாவல் காட்டுகிறது. பகுத்தறிவுப் பார்வை ஊடாடி நிற்பது ஆசிரியரின்
சரியான நிலையைச் சொல்கிறது. புதிய களம், திருப்பூரைத் தாண்டிய சுப்ரபாரதிமணியனின்
அனுபவங்கள்
3. “ முறிவு
“ நாவல்
நவீன முதலாளித்துவம் பெண் தொழிலாளர்களைக்
கொத்தடிமைகளாகவே வைத்திருக்க விரும்புகிறது. சமூகத்தளத்தில் போராடி முன்னுக்கு வர
அவர்களுக்குத் தளம் இயல்பாகக் கிடைக்கிறதா என்றால் சிரமம்தான். முதல்
புள்ளியிலிருந்தே அவள் மீண்டும் மீண்டும் செயல்படவேண்டியிருக்கிறது. அல்லது
அங்கேயே முடங்கி விட வேண்டியிருக்கிறது. பட்டாம்பூச்சியாக முயலாமல்
க்ம்பளீப்பூச்சிகளாக முடங்குகிற பெண்
தொழிலாளிகளில் ஒரு பாத்திரத்தை மையமாகக்
கொண்டு இந்நாவல் பெண் தொழிலாளியின் அவ்வகை
மாதிரி வாழ்க்கையை முன் வைக்கிறது. சுப்ரபாரதிமணியனின் 14
வது நாவல் இது. இவரின் பல நாவல்கள் பல முக்கிய
இலக்கியப்பரிசுகளையும், பல மொழிகளில்
மொழியாக்கமும் செய்யப்பட்ட சிறப்புகளையும் கொண்டவை.பல பல்கலைக்கழகங்களில்
பாடநூலாகவும் 75க்கு மேற்பட்ட
ஆய்வாளர்களையும் உருவாக்கியுள்ளன. ..
இந்நாவலும் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் வெளிவந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது
இவற்றை முன் வைத்து என் படைப்புத்தன்மை பற்றி
யோசித்துப்பார்த்தேன்
மனிதனின் மனதை
நிரப்புவதற்கு ஏதோ மலை உச்சியை
அடைகிற பிரயத்தனத்தில் ஈடுபடுகிறான். அந்த மலை உச்சிக்கு காவடி எடுத்துக் கொண்டு
போகிறான். அங்கு போகையில் தீர்த்த செம்புகள், அலங்காரங்கள் அவன் எடுத்துச்
செல்லும் காவடியை கனமாக்குகின்றன.கீழே இறங்கும் போது தீர்த்த கலசங்களில் இருந்த
தண்ணீர் இல்லாமல் இருக்கிறது. ஆனால் அலங்காரங்கள். , விபூதி, பஞ்சாமிர்தம் என்று
எடை குறைவதில்லை.மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பதாக தனக்குத்தானே கற்பனை செய்து கொள்கிறான். குசிப்படுத்திக்
கொள்கிறான்.அதற்குத்தான் கெடாவெட்டுகளும்,
கிரகப்பிரவேசங்களும், கருமாதி முற்றங்களும் இருக்கவே செய்கின்றன. புலனின்பங்களில் கிடைக்கும் ஆனந்தம் பெரிய ஆறுதலாகிறது. யதார்த்த உலகின் மீது காட்டப்படும்
அலட்சியம் அவனை உறுத்துவதேயில்லை. ஆனால் உயிர்த்தெழுதுவிடலாம் என்ற நப்பாசை
இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. கல் நெஞ்சம்
சாதாரணமாகவே உருவாகி விடுகிறது .
சகமனிதர்களைப் பற்றிய அனுதாபம் கூட
இருப்பதில்லை.கடவுள் குறித்த அனுதாபம் இருக்கும் அளவுக்குக் கூட.... யதார்த்தத்தின்
உண்மை அவன் தனக்குள்ளாகவே வாழ்ந்து
கொண்டிருப்பதைச் சொல்கிறது. இறந்து போகிறவர்களின் கதையை ஒவ்வொருவரும் எழுதிக்
கொண்டேயிருக்கிறார்கள். அவனின்
வார்த்தைகளை யாரோ இட்டு நிரப்பிக் கொள்கிறார்கள். அந்த வார்த்தைகள் சாதாரண
மனிதனின் வார்த்தைகள்.
அழுக்கடைந்த சிறு நதிகளின் பரப்புகளுக்கு இடையே
கொலைகளாலும் துக்கங்களாலும் தன்னை நிறுத்திக் கொள்கிறான. தேவதூதர்களும் கடவுள்களும் சாத்தான்களும்
மதுப்போத்தல்களும் கொஞ்சம் அபூர்வமாய் புத்தகங்களும் கடைசிப்புழுக்கள் தின்ன
யாரின் பின்னாலோ அணிவகுத்து நிற்கிறான். விசாரணை என்பதெல்லாம் இல்லை. அதற்கான
நிதானமான மொழி என்று எதுவும் இல்லை என்பதும் தெளிவாகிறது.மொழி இழந்த்து போல்
இயந்திரங்களுடன் உரையாடிக் கொண்டே இருக்கிறான். வார இறுதியில் சம்பளப்
பணத்துடன் அதிகமாகவே உரையாடுகிறான். நேசம்
கொள்கிறான். வருடம் ஒருதரம் போனஸ்.( அதுவும் பீஸ் ரேட், தினசரி கூலி என்றாகி
விட்ட99 சதம் தொழிலாளிக்கு வெறும்
பிஸ்கட்) என்பதெல்லாம் அவனின் கனவுக்குள்தான் இருக்கிறது.
ஆன்மீக ஆறுதல் தர நிரம்பப்பேர் தென்படுகிறார்கள்
ஒரு சூரியனைப்போல் சுற்றிதிரிகிறார்கள். கடவுளின் இருப்பு பற்றி கேள்வி
எழுப்புகிறவர்களின் குரல் உரக்க இல்லாமல் போகிறபடியாகிறது . ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட
பயணத்திற்கு கூட கடவுள் வருவார் என்றே சில சமயங்களில் நம்பி
நடக்கிறான்.சுதந்திரத்தின் பொருளை அற்ப போதைக்குள்ளும் தள்ளாடல்களுக்குள்ளும் மலை
ஏறுவதிலும் மலைப்பிரசங்கத்திலும் கண்டடைகிறான். . ஒப்புதல் வாக்குமூலம் என்ற் ஒன்று
நிரந்தரமாக்க் கல்லில் பொதிக்கப்பட்டே இருக்கிறது,
“மனிதர்கள் தங்களுக்குள் புதைத்து வைத்திருப்பதை வெளிச்சத்துக்குக்
கொண்டுவரும் பணியை மேற்கொண்டபோது, அது மிகவும் கடின மானது என்று நினைத்தேன்; மனிதர் யாரும் தங்களுடைய ரகசியத்தைக் காப்பாற்றும் திறனற்றவர்கள். ஒருவனுடைய
உதடுகள் பேசாவிட்டாலும், தன் விரல் நுனிகளைக் கொண்டு வாயடிக்கிறான்; அவனுடைய ஒவ்வொரு சிறு துளையிலிருந்தும் ஏமாற்றுதல் கசிகிறது” என்று யாரோ சொன்னது ஞாபகம்
வருகிறது..அந்தக்கசிவை கொஞ்சம் கதைகளாய் நான் தொடர்ந்து எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்.15
நாவல்களும் 200 கதைகளும் 52 புத்தகங்களும் என்று அவை என் முன் நின்று எனக்கே
ஆச்சர்யம் தந்தாலும் என் நகரத்தில் சாதாரண
தொழிலாளி வார சம்பளத்தை மனதில் கொண்டு செயல்படுவதைப் போல கூட இல்லாமல் எந்த நப்பாசையுமின்றி தொடர்ந்து எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்.இதுவே
இந்நகரினை குறித்துப்பேச ஆசைப்படுகிற
ஒருவனின் மனச்சாட்சியின் குரலாக இருக்கிறது.
subrabharathi@gmail.com Fb:
Kanavu Subrabharathimanian Tirupur
:
blog: www.rpsubrabharathimanian.blogspot.com
Home : 8/2635 Pandian nagar, Tirupur 641 602
/094861 01003
