இஸ்லாமும், தீவிரவாதமும்

இஸ்லாமை மதமாக மட்டுமின்றி வாழ்க்கை முறையாகவும் எடுத்துக் கொண்டு வாழும் மக்கள் உலக மக்கள் தொகையில் பாதிக்கும்மேல் இருக்கிறார்கள். பங்களாதேஷ், எகிப்து, பாகிஸ்தான், இந்தோனேஷியா, துருக்கி, இந்தியா ஆகிய நாடுகளில் அதிகம் வசிக்கிறார்கள். ஆனால் வறுமையும், படிப்பறிவின்மையும் அவர்களை வாட்டி வதைக்கிறது. தண்ணீர் பற்றாக்குறை, சுகாதாரக் கேடுகளின் மத்தியில் வாழக் கற்றுக் கொண்ட மனிதர்களாய் பெரும்பான்மையான முஸ்லிம்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் வாழ்க்கை நெருக்கடிகளும், வன்முறைகளும் அவர்களைப் புறக்கணிப்பிற்குள்ளாகி இருப்பவர்களாக்கியிருக்கிறது. வேலையில்லாத முஸ்லிம் இளைஞர்கள் தங்களது இஸ்லாமியக் கொள்கைகளை நிலைநாட்டும் பொருட்டு வன்முறையாளர்களாக மாறி அலைக்கழிகிறார்கள். இங்கிலாந்து போன்ற நாடுகளில் கடந்த பத்தாண்டுகளில் சிறையில் இருக்கும் இஸ்லாமியர்களின் எண்ணிக்கை இரட்டிப்பாகியிருக்கிறது. அவர்களில் பாதிக்கும்மேல் நடுவயதிற்குட்பட்ட இளைஞர்கள். இதில் பத்து சதவிகிதம் பெண்களும் அடக்கம். ஆயுதம், போதைப் பொருட்கள் கடத்தலிலும் சுலபமாக ஈடுபடுகிறார்கள். இளைஞர்களின் வாழ்க்கைக்கான படிப்போ, ஆரோக்கியமான சூழலோ கிடைக்காதபோது வன்முறை, பாலியல் தொடர்பான குற்றங்கள், கடத்தல் போன்றவற்றிலும் ஈடுபடுகிறார்கள். மின்மினிப் பூச்சிகளாகி மறைந்து போகிறார்கள்.
உலகளவில் இந்தோனேஷியா, பாகிஸ்தானுக்கு அடுத்து முஸ்லிம்கள் அதிகம் வாழும் நாடு இந்தியா. ‘இந்தியாவை விரும்புகிறோம். நேசிக்கிறோம். ஆனால் எங்கள் சகோதரர்கள் தொடர்ந்து கொல்லப்படும்போதும் எங்கள் சகோதரிகள் பாலியல் கொடுமைகளுக்கு ஆளாக்கப்படும்போதும் எங்கள் நேசிப்பை மீறி கோபம்தான் மிஞ்சுகிறது’ என்கிறார்கள். அதுவும் பாபர் மசூதி பிரச்சினைக்குப் பிறகு இந்துக்கள் மீதான அவநம்பிக்கை வெகுவாகக் கூடிவிட்டது. இந்தியாவை ஆண்ட முஸ்லிம்களின் ஒரு காலத்திய ஆட்சி ஈன்றுகள் சுவடுகளாய் மிஞ்சியிருக்கும்போது அவர்களின் மீதான சமூகப் புறக்கணிப்பும், நிராகரிப்பும் அவர்களை நீதி குறித்தும் கோபம் கொள்ளச் செய்கிறவர்களாக மாற்றியிருக்கிறது. இருபத்தைந்து சதவீத முஸ்லிம் குழந்தைகள் பள்ளிப் படிப்பைத் தொடர முடியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். வறுமை அவர்களை வாட்டுகிறது. வேலையின்மை இன்னும் சிரமத்திற்குள்ளாக்குகிறது. சுயதொழில்கள், சிறு தொழில்களில் பெரும்பான்மையோர் ஈடுபடுகிறார்கள். இந்தியாவில் தொடர்ந்து நடந்து வரும் வன்முறைகளில் முஸ்லிம்கள் அடையாளப்படுத்தப்படுகிறார்கள்.
ஆனாலும் ஆறுதல் வார்த்தைகளாலேயே அவர்கள் ஜீவித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று தோன்றுகிறது. பராக் ஒபாமா கூட அவரின் தந்தை பல தலைமுறைகளாக முஸ்லிம்களாய் வாழ்ந்துவரும் குடும்பத்தைச் சார்ந்தவர் என்கிறார். இஸ்லாம் மார்க்கத்தின் மூலம் மேன்மையையும் சமாதானத்தையும் கண்டடைந்த சமூகத்தினரிடையில் பணிபுரிந்தும், வரலாற்று மாணவனாக இஸ்லாமின் நாகரீகப் பங்களிப்பை உணர்ந்திருப்பதாக சொல்கிறார். இஸ்லாம் சகிப்புத்தன்மை குறித்த பெருமைக்குரிய மரபைக் கொண்டது. உலகமக்கள் அனைவரும் சமாதானத்துடன் இணைந்து வாழமுடியும். அதுதான் கடவுளின் நோக்கம் என்பது நமக்குத் தெரியும். தற்போது இப்பூமியில் இஸ்லாமியர்களுடன் இணைந்து வாழும் சூழலை உருவாக்குவதுதான் நமது வேலை என்கிறார்.
ஆனால் முஸ்லிம்கள் மேல் உலகெங்கும் தொடர்ந்து நடத்தப்படும் வன்முறைகளின் பின்புலத்தில் அமெரிக்கா இருக்கிறது. எதிர் வன்முறைகளால் அமெரிக்கா திகிலடைந்து இருக்கிறது. முஸ்லிம் சமூகப் பெரியவர்கள் தங்களைக் காத்துக் கொள்ளவும் இஸ்லாத்தைக் காத்துக் கொள்ளவும் உயிரைத் துச்சமாக்குகிறார்கள். மனித வெடிகுண்டாகிறது. பெண்களும் மனித வெடிகுண்டாகிற அவலத்தை ‘ஏ ஸ்டெப் இன்ட்டு தி டார்க்னஸ்’ என்ற துருக்கியப் படம் தெரிவிக்கிறது.
அமெரிக்கர்கள் ஈராக்கின் ஒரு கிராமத்தை முழுக்க அழித்தொழிக்கிறார்கள். அதிலிருந்து தப்பும் சென்னட் என்ற இளம் பெண் தன் மூத்த சகோதரன் கிர்கிக் நகரில் இருப்பதால் அவனைத் தேடி வருகிறாள். அங்கு வந்தபின் அவன் வெடிகுண்டு விபத்தொன்றில் சிக்கி துருக்கிக்கு சிகிச்சைக்காகக் கொண்டு செல்லப்பட்டிருப்பதை அறிகிறாள். ஈராக்கின் வடக்கு பகுதி மலைகளின் வழியாக துருக்கிக்கு சட்ட விரோதமாகச் சில கடத்தல்காரர்களுடன் செல்ல முயல்கிறாள். பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்படுகிறாள். தற்கொலை முயற்சியின்போது இஸ்லாமிய அமைப்பு ஒன்றைச் சார்ந்தவர்களால் காப்பாற்றப்பட்டு இஸ்தான்புல்லுக்கு அழைத்துவரப்படுகிறாள். அங்கு சகோதரனைத் தேடுகிறாள். மதத் தலைவர் ஒருவரின் பிடியில் அகப்படும் சில பெண்களுள் சென்னட்டும் ஒருவராகிறாள். மனித வெடிகுண்டாகிறாள். குண்டுவெடிப்பிற்கான நேரத்தில் மன சஞ்சலத்தில் குண்டைத் தவறவிடுகிறாள். அவளது சகோதரன் அந்த நகரில் இன்னொரு இடத்தில் ஒரு கால் அகற்றப்பட்ட நிலையில் இருக்கிறான்.
எல்லா மதங்களின் இதயத்திலும் ஒரே ஒரு சத்தியவாக்குதான் பதிந்திருக்கிறது. நமக்குப் பிறர் எதைச் செய்யவேண்டும் என நாம் விரும்புகிறோமோ அதையே நாம் பிறருக்குச் செய்யவேண்டும் என்பதே அது. சமாதானத்தைக் கொண்டு வருவதே நமது முழுமையான தாக்கம் என்கிறார் பராக் ஒபாமா தனது புகழ்பெற்ற கெய்ரோ உரையில். இந்தத் தொனியில் நம்பிக்கை தரும் படம் ‘ரோமு மு சங்கமம்’ என்ற இந்திப் படமாகும். அமித் ராய் என்ற இளைஞரின் படம் இது. பனிரெண்டு வயது முதலே நாடக இயக்கங்களில் பங்கு பெற்றவர். 20க்கும் மேற்பட்ட முழுநீள நாடகங்களை இயக்கியவர். ஹஸ்மா உல்லா முஸ்லிம் மெக்கானிக்கிற்கு போர்டு இன்ஜின் ஒன்று பழுது பார்க்க வருகிறது. அந்த இன்ஜின் மகாத்மா காந்தியின் அஸ்தியைச் சுமந்து கொண்டு செல்லப் பயன்படுத்தப்பட்ட வாகனத்தினது. நகரத்தில் நடக்கும் ஒரு வெடிகுண்டு விபத்தையொட்டி சில முஸ்லிம் இளைஞர்கள் கைது செய்யப்படுகிறார்கள். தொடர்ந்து கடையடைப்பு நிகழ்கிறது. வாகன இன்ஜின் அவசரமாய் தேவை என்று அணுகுகிறவர்கள் அது காந்தியின் அஸ்தி ஊர்வல வாகனம் என்ற தகவலைச் சொல்ல ஹஸ்மர் உல்லா அதைச் சரியாக்கி உடனே தந்துவிட நினைக்கிறார். ஆனால் தொடர்ந்த கடையடைப்பில், முஸ்லிம் பெரியவர்கள் விதி தளர்த்தப்படாது என்கிறார்கள். காந்தி வாகனம் தரும் அக்கறை உல்லாவை முஸ்லிம் பெரியவர்களை எதிர்த்து, கடையைத் திறந்து இன்ஜினைப் பழுதுபார்க்க வைக்கிறது அவர் முஸ்லிம் சமூகத்திலிருந்து அந்நியமாக்கப்படுகிறார். வாகனம் தயாராகி அஸ்தி ஊர்வல நாள் நெருங்குகிறது. முஸ்லிம் பெரியவர்களிடம் இந்தியர்களாக இருந்து அவர்கள் செய்யவேண்டிய பணிகள் பற்றி எடுத்துரைக்கிறார். அந்நியமாகிக் கொண்டிருக்கிற முஸ்லிம் சமூகம் இந்து மக்களுடன் இணைந்து பணியாற்ற வேண்டியது பற்றிச் சொல்கிறார். அஸ்தி வாகன ஊர்வல நாளில் ஒன்றுபடுகிறார்கள். மத நல்லிணக்கம் குறித்த அக்கறையை வெகு சரியாக வெளிப்படுத்தும் படம். காந்தியின் பேரன் துசார் காந்தியும் இதில் சில காட்சிகளில் வருகிறார்.
‘சுபி சொன்ன கதை’ ராமன்னியின் மலையாள நாவல் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு வெளிவந்திருக்கிறது. அது திரைப்படமாக பிரியநந்தனால் இயக்கப்பட்டு வந்திருக்கிறது. ‘நெய்துக்காரன்’, ‘புலிஜென்மம்’ போன்ற குறிப்பிடத்தக்க படங்களை எடுத்தவர் பிரியநந்தன். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மலபார் பகுதி ஆங்கில ஆட்சியின்கீழ் இருந்தபோது நிகழ்ந்த சில நிகழ்வுகளை இப்படம் கோருகிறது. இந்த நாயர் குடும்பத்தைச் சார்ந்த கார்த்தி என்ற பெண் மம்முட்டி என்ற முஸ்லிம் மீது காதல் கொள்கிறாள். முஸ்லிமாக மாறுகிறாள். கணவனுடனான வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியாகவே இருக்கிறது. வீட்டுவேலையில் கிடைக்கும் ஒரு கிராம அம்மன் சிலை கார்த்தியைக் கோவில்கட்டி வழிபாடு செய்ய வைக்கிறது. முஸ்லிம் சம்பிரதாயங்களிலிருந்து விலகாமலும் இருக்கிறாள். ஆனால் குடும்ப, முஸ்லிம் சமூகப் புறக்கணிப்பு அவளை வேறு பக்கம் துரத்துகிறது. கணவனும் முஸ்லிம் சமூகத்தினராலேயே கொல்லப்படுகிறான். கடலில் மூழ்கி அவள் வழிபடும் தெய்வமாகிறாள். முஸ்லிம் சமூகத்தின் குரூர நடவடிக்கைகளையும் கொலை பாதகத்தையும் கோடிடுகிறது.
சுகுமாரன் நாயரின் ‘ரமணம்’ திரைப்படத்திலும் முஸ்லிம் சமூகம் பற்றிய விமர்சனம் முன்வைக்கப்படுகிறது. நீலி என்ற நிர்க்கதியாக்கப்பட்ட பெண் பிரசவத்தில் இறந்து போகிறாள். தங்கல் என்ற ஒரு முஸ்லிம் எடுத்து அந்தப் பையனை வளர்க்கிறார். ஆனால் முஸ்லிமின் மனைவி அதை விரும்புவதில்லை. தங்கலின் மகள் நங்கையர் கூத்தைக் கற்றுத் தேர்கிறாள். ஆனால் பாபர் மசூதி இடிப்பு பிரச்சினைக்குப் பின்னதான நிகழ்வுகளின் காரணமாக உள்ளூர் கோவிலில் அக்கூத்தை அரங்கேற்றம் செய்ய, ஏற்படும் சிக்கல்களை முன்வைத்து முஸ்லிம்-இந்து பிரச்சினை பற்றின விவாதமாகிறது இப்படத்தில். சமூக, கலாச்சார, அழகியல், அரசியல் தளங்களில் பெரும் மாற்றங்களை உள்ளடக்கிய மலையாளிகளின் உலகத்திலும் முஸ்லிம்கள் அந்நியப்பட்டுப் போகிற, குரூரமாய் வேர்விட்டிருக்கிற சூழல்கள் அதிர்ச்சி தருபவையே.

மலையாளிகளின் சிம்மாசனங்கள்

கேரள சர்வதேசத் திரைப்படவிழாக்களில் முன்பெல்லாம் குறும்படங்கள் திரையிடப்படுவதுண்டு. முழு நீள திரைப்படங்களுக்கு முன்னாலும், சில குறும்படங்களின் தொகுப்பாகவும், தனிக்காட்சியாகவும் அவை இடம் பெறுவதுண்டு. ஆனால் இவ்வாண்டு அவ்வகையில் குறும்படங்கள் இடம் பெறவில்லை. குறும்படங்களுக்கென்று தனித்து. திரைப்படவிழாக்கள் நடைபெறுவதும், முக்கியத் திரைப்படம் திரையிடும்போது குறும்படங்கள் திரையிடப்படுவது ஏதோ வகையில் சிறு இடைஞ்சலாக அமைந்து விடுவதும், முழுத் திரைப்பட ரசிப்பு நிலையில் சிறு தொந்தரவு என்றாகி விடுவதும் தென்படும் காரணங்களாக இருக்கலாம்.
பத்து குறும்படங்கள், பத்து இயக்குனர்களின் இயக்கம், அவை அனைத்தும் பயணங்களின் அடிப்படையில் அமைந்தவை. இவற்றை இணைத்து ‘கேரளா கபே’ என்ற முழு நீளப் படமொன்று இரண்டரை மணி நேர அளவில் வெளிவந்திருப்பது நல்ல முயற்சியாகத் தென்படுகிறது. புகழ்பெற்ற இயக்குனர்கள் சியால் பிரசாத், லால் ஜோஸ், ஷாஜி கைலாஸ், உன்னிகிருஷ்ணன், ரேவதி, அன்வர் ரசீத், பத்மகுமார், அஞ்சலி மேனன், உதய் கந்தன், சங்கர் ராமகிருஷ்ணன் ஆகியோர் இயக்குனர்கள். மம்முட்டி, சீனிவாசன், சுரேஷ் கோபி, பிருதிவிராஜ், சாந்தா தேவி, திலீப் போன்ற முக்கிய நட்சத்திரங்கள் நடித்திருக்கிறார்கள். பத்து வெவ்வேறு கதைகள், கதாபாத்திரங்கள் புகைவண்டி நிலையத்தின் உணவு விடுதியில் தென்படுவது இணைப்பு அம்சமாக இருக்கிறது.
இதில் தமிழ்ச் சூழ்நிலை, கன்னியாகுமரியை மையமாகக் கொண்டு ரேவதி இயக்கியிருக்கிற ‘மகள்’ படம் கல்குவாரியைச் சார்ந்த தமிழ்க் குடும்பமொன்று மகளை ஒரு பணக்காரனுக்குத் தத்து கொடுக்கிறது. அப்பெண் விபச்சார விடுதிக்குக் கொண்டு போகப் படுகிறாள். தமிழ் வசனங்களும், தாலாட்டுப் பாடல்களும் தமிழ்ச் சூழலைக் கொண்டு வர முயன்றிருக்கின்றன. இந்தப் பத்து இயக்குனர்களில் இன்னொரு பெண் இயக்குனர் அஞ்சலி மேனன், இவரின் குறும்படத்தில் ஒரு இளம்பெண்ணின் பேருந்து பயணத்தின்போது அமர்கிற ஆணின் சபலங்களும் அதை அப்பெண் எதிர்கொள்ள வெடிகுண்டு புரளியை அவனிடம் சொல்வதும் பற்றிய கலகலப்பான படமாகும். இளம்பெண் இயக்குனர்களில் குறிப்பிடத்தக்கவராக இருக்கிறார் அஞ்சலி மேனன். பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு மேலாக புனைகதை எழுத்திலும், கட்டுரைகளிலும் அக்கறை கொண்டு இயங்கி வந்தவர். சென்றாண்டில் ஹாசன் குட்டி நினைவுப் பரிசு பெற்ற ‘லக்கி ரெட் சீட்’ அவரின் குறிப்பிடத்தக்க படமாகும்.
இந்திய பனோரமா பிரிவிலும், மலையாளப் படங்கள் பிரிவிலும் மலையாளப் படங்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருவது ஆறுதலான விஷயமாக இருக்கிறது. முன்பெல்லாம் மம்முட்டி, மோகன்லால் போன்ற முன்னணி நட்சத்திரங்கள் நடித்த கலைவகைப் படங்கள் இடம்பெறும். இப்போது அடுத்த நிலையில் இருக்கிற நடிகர்களை முன்னணியாகக் கொண்டு மலையாளத் திரைப்படங்கள் வெளிவருவது ஆரோக்கியமானதாக இருக்கிறது. இது புது இயக்குனர்களின் படைப்புகளுக்கு வழி கோலுகிறது. ஆனால் கேரளாவில் ‘பாக்ஸ் ஆபீஸ்’ தமிழ்ப் படங்களின் வெற்றியும், அந்தப் பாதிப்பினாலான மலையாளப் படங்களும் முகம் சுளிக்கவே வைக்கிறது.
மலையாளிகளின் யதார்த்த வாழ்க்கையை முன்வைத்த படங்கள் அறுபதுகளில் நிறைய வெளிவந்திருக்கின்றன. இலக்கியப் பிரதிகளின் திரைப்பட ஆக்கமும் பின்னால் செழுமை சேர்த்திருக்கிறது. எழுபதுகளில் திரைப்படச் சங்கங்களின் எழுச்சி நல்ல திரைப்படங்கள் வெளிவர உதவியிருக்கிறது. எண்பதுகளின் இந்தியத் திரைப்பட அம்சங்களுக்கு வலிமை சேர்க்கும் வகையில் நல்ல திரைப்படங்கள் வெளிவந்திருக்கின்றன. கடந்த பத்தாண்டுகள் அந்த வகையில் இருந்து வேறுபட்டு வெகுஜன திரைப்பட உலகின் அம்சங்களுக்குள் தள்ளிவிட்டது. படைப்பிலக்கிய மரபிலும், பரிசோதனை முயற்சிகளிலும் செழுமை சேர்த்த மலையாளத் திரைப்படங்களின் தரம் கேள்விக்குறியாக்கப்ப்டடிருக்கும் நேரத்தில் நடுவாந்திரப் படங்களின் குறிப்பிடத்தக்க எண்ணிக்கை ஆறுதல் தருவதாகவே அமைந்திருக்கிறது.
‘பத்தாம் நிலையில் தீவண்டி’ படத்தின் முக்கிய கதாபாத்திரம் இன்னொசண்ட். இவ்வகைப் படங்களில் முன்னணி நட்சத்திரங்கள் தங்கள் பெருமைக்காக இவ்வகை படங்களில் நடித்த போக்கு மீறி இரண்டாம் நிலை நடிகர்களை முன்னணியாளர்களாகக் கொண்டு படங்கள் வெளிவர ஆரம்பித்திருப்பதன் அறிகுறியாக இருக்கிறது. சங்கரன் என்ற பிரதான கதாபாத்திரம் பணியில் இருக்கும்போது குடித்திருந்ததற்காகப் பணிநீக்கம் செய்யப்படுகிறார். புகைவண்டிகளின் இயக்கமும் தொடர்ந்த சப்தமும் அவரைக் குடிக்க செய்விக்கிறது. மனநிலை பாதிப்பப்பட்டவராக மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்படும் அவர் தன்னை வந்து யாரும் பார்க்காத நிலையில் தொடர்ந்து தன் மகன் ராமுவிற்குக் கடிதங்கள் எழுதிக் கொண்டே இருக்கிறார். பதில் எதுவும் வருவதில்லை. ராமு ஒரு பொறியியலாளனாக உயருகிறான். அவனும் சங்கரனின் மனநோய் அனுபவங்களுக்குள் உட்படுகிறான். இவ்வாண்டில் வெளிவந்திருக்கிற சில நல்ல திரைப்படங்களின் கதையம்சங்கள் கீழே தரப்பட்டிருக்கின்றன.
‘ஓர்க்குக வாலபோழும்’ 70 வயது சேது மாதவன் அவரின் தள்ளாமையை மீறி ஒரு குளிர் இரவில் பதினைந்து மணிநேரம் பயணம் செய்து தான் வசித்த ஒரு பழைய வீட்டை அடைகிறார். சின்னவயது வாழ்க்கையை யோசித்துப் பார்க்கிறார். பாரு என்ற சின்ன வயது சிநேகிதியின் மரணம் பற்றிய செய்திகள் அவரை உலுக்குகின்றன. இதில் சேது மாதவனாக திலகன் நடித்திருக்கிறார். இதன் இயக்குனர் சோஹன்லால்.
‘சூபி பறஞ்ச கதா’ இந்து நாயர் தறவாட்டைச் சார்ந்த ஒரு பெண். முஸ்லிம் வியாபாரி ஒருவனைத் திருமணம் செய்து கொள்வதால் நடக்கும் நிகழ்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ராமுண்ணியின் நாவலை அடிப்படையாகக் கொண்ட இப்படத்தின் இயக்குனர் பிரியநந்தன். புதுமுகங்களே ஆக்கிரமித்திருக்கிறார்கள். ‘மதிய வேனலின்’ கதாநாயகன் மனோஜ் கே. ஜெயன். பீடி சுற்றும் தொழிலாளர்களின் சங்கத் தலைவனான மார்க்சிஸ்ட் ஒருவர் தனது கட்சி தன்னிடமிருந்து விலகும் நுகர்வு கலாச்சாரத்தின் விபரீதங்களை நுணுக்கமாகச் சொல்கிறது.
டி.வி.சந்திரனின் ‘பூமி மலையாளம்’ படத்தில் வெவ்வேறு காலகட்டத்தின் ஐந்து பெண்களின் நிலையை முன்வைத்துப் பேசப்பட்ட படத்தில், இந்த ஐந்து பெண்களில் பத்மப்ரியாவைத் தவிர்த்து மற்றவர்கள் பிரபலமாகாதவர்களே. சுகுமாரன் ராயரின் ‘ராமனம்’ படம் ஒரு முஸ்லிமால் வளர்க்கப்படும் நிர்க்கதியாக்கப்பட்ட ஒரு இந்துப் பெண்ணின் கலைதாகம் மற்றவர்களால் புறக்கணிக்கப்படுவதைப் பற்றிச் சொல்கிறது. ஷியாம்பிரசாத்தின் ‘ரிது’ படம். ‘தொழில்புரட்சி’யின் நாயகர்களான இளைஞர்களை மையமாகக் கொண்டதாகும். இந்தப் படங்கள் இவ்வாண்டில் வந்திருக்கிற மலையாளப் படங்களின் தேர்வு செய்யப்பட்ட நல்ல படங்களில் சிலதாகும். இந்தப் படங்களின் தேர்விலிருந்து விடுபட்டதாய் இன்னும் 15 படங்களையாவது குறிப்பிடமுடியும். இந்தப் பட்டியல் ஆறுதல் தருவதாகவே இருக்கிறது. இவை முன்வைக்கும் உலக பொருளாதாரத் தாக்கங்கள், நுகர்வு வாதத்தின் உச்சபட்ச விளைவுகள், மக்களுக்கான இயக்கங்களின் தேய்வு, மதரீதியான பகைமைப் போக்குகள் போன்றவற்றை முன்வைத்து இப்படங்கள் வெளிப்பட்டிருக்கின்றன என்பதே சாதனையாகக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது