சுப்ரபாரதிமணியன் திருப்பூரை சேர்ந்தவர். சிறுகதை , நாவல், கட்டுரைகள் , கவிதைகள் என தமிழிலக்கியத்தின் பலதளங்களில் கடந்த முப்பது வருடங்களாகத் தீவிரமாக இயங்கி , அனைவராலும் அறியப்பட்ட ஒரு படைப்பாளி்,இந்திய முன்னாள் குடியரசு தலைவர் வழங்கிய கதாவிருது தமிழக அரசின் சிறந்த நாவல் ஆசிரியர் விருது உட்பட பல்வேறு விருதுகளையும் பரிசுகளையும் பெற்றுள்ளார். திருப்பூர் பகுதியில் குழந்தை தொழிலாளர் ஒழிப்பு, பெண்களை சுரண்டும் சுமங்கலி திட்டத்தை ஒழிப்பது ,நொய்யலை பாதுகாப்பது போன்ற பல்வேறு சமூக பிரச்சினையிலும் அக்கறை கொண்டவர் ,15 நாவல்கள் 15 சிறுகதை தொகுப்புகள் ,கட்டுரைத் தொகுப்புகள் உட்பட 50 நுல்கள் வெளியிட்டுள்ளார் கனவு என்ற இலக்கிய இதழை 30 ஆண்டுகளாக நடததுகிறார் திருப்பூர் தாய்தமிழ் பள்ளியோடு இணைந்து பணியாற்றுகிறார். தொலை பேசித்துறையில் உதவி கோட்ட பொறியாளராய் பணியாற்றியவர். வலைப்பதிவாக்கம் சுந்தரக்கண்ணன்
<==============================================================================================================>
வலைபதிவை வாசிக்க வந்த‌ உங்களை வணங்கி வரவேற்கின்றேன் -----------------------------
<===============================================================================================================>
கதா பரிசு "92"- இந்தியாவின் பல்வேறு மொழியின் சிறந்த சிறுகதை எழுத்தாளர்களுக்கான "கதா-92" பரிசை தமிழ் எழுத்தாளர்கள் சுப்ரபாரதிமணியன், ஜெயமோகன் பெற்றிருக்கிறார்கள். டெல்லி ராஷ்டிரபதி பவனில் நடைபெற்ற பரிசளிப்பு விழாவில் ஜனாதிபதி சங்கர் தயாள் சர்மா இந்திய மொழிகளின் பல்வேறு எழுத்தாளர்களுக்கு பரிசு வழங்கினார். அவ்விழாவில் எம்.டி. வாசுதேவன் நாயர், என்.எஸ். மாதவன் (மலையாளம்), வைதேகி, விவேக் ஷான்பாக் (கன்னடம்), ரெண்டல நாகேஸ்வரராவ் (தெலுங்கு) மற்றும் 12 மொழிகளின் எழுத்தாளர்களுக்கும் இப்பரிசு வழங்கப்பட்டது. "கதா பரிசுக் கதைகள்" என்ற ஆங்கில நூலை மத்தியச் சுற்றுலாத் துறை அமைச்சர் பரூக் மரக்காயர் வெளியிட்டார். அந்த ஆங்கிலத் தொகுப்பில் பரிசு பெற்றப் படைப்பாளிகளின் சிறுகதைகள் இடம் பெற்றிருக்கின்றன. சுப்ரபாரதிமணியனின் "இடம்", ஜெயமோகனின் "ஜகன் மித்யை" கதைகளின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புகளும் இடம் பெற்றுள்ளன. அப்படியே எழுத்தில் கொண்டு வந்து விட முடியாது. அதற்கென்று ஒரு ஒழுங்கமைவு தேவைப்படுகிறது. இந்த ஒழுங்கமைவிற்கு தயார்படுத்திக் கொள்வது அவசியமாகிறது. அதுவும் எழுதத் தொடங்குவதற்கான ஒழுங்கமைவில் இந்த முயற்சி முக்கியப் பங்காகி விடுகிறது. வார்த்தைகளின் ஒழுங்கமைவும், மொழியின் இயல்பும் பொருந்தி வருகிற போதே ஒருவன் எழுத ஆயத்தம் செய்து கொள்ளலாம். அதற்காகக் காத்திருக்கிற 'தவம்' அர்த்தமற்றதாகக் கூட அமைந்து விடுகிறது.தில்லி தமிழ்ச்சங்கம் ஒரு பாராடு விழாவை நட்த்தியது. அதில் நானும் உரையாற்றினேன்.---------------- சுப்ரபாரதிமணியன் -




சனி, 11 ஆகஸ்ட், 2018

Subrabharathi Manian
‘The Wasteland’ Turns 100 Today

A heap of broken images, where the sun beats,
And the dead tree gives no shelter, the cricket no relief,
And the dry stone no sound of water.
T.S. Eliot in The Waste Land

In the afternoon of the last day of Coimbatore Book Fair, writer Subrabharathi Manian was sitting alone at a lawn along the path to the exhibition hall. An author of a number of books and recipient of several awards, he drew a book from his jolnabag and presented this correspondent. The front jacket of the book depicted the image of a dark man in his white vest, illustrated by the city-based eminent artist Jeeva. On it, the title read ‘Tirupur -100’  
“You know the knit city Tirupur has turned one hundred years today. However, these days, few people are interested to look back its development as a dollar city at the cost of its environment” Subrabharathi Manian worried.
An author of over 55 books in the genres of short stories, novels, poetry, travelogue and nonfiction, the Tirupur-based writer bagged the Tamil Nadu government’s best book award for his novel Saaya Thirai (Coloured Curtain) in 1998, which spoke on the unmindful devastation of Tirupur’s  environment caused by the dying factories of the city.    
His recent book ‘Tirupur -100’ does not celebrate Tirupur’s development as a dollar city, which earns a foreign exchange to the tune of Rs.30, 000 crore and provides job opportunities to a plenty of migrant labourers from different parts of India. Rather, the chapters in the book concentrate on how the city got its economic ‘developments’ at the cost of its environment  with a number of dying factories discharging their effluents into river Noyyal.
“The book ‘Tirupur -100’ is a precursor for the one hundred year history of the knit-city. The once fast-flowing river Noyyal is now lying dead as a pool of sewage across Tirupur. With its ‘progress’, the city witnesses the thronging of migrant labourers from various parts of country. Therefore, the price of real estate plots in the wasteland has gone up beyond imagination” writes K.Subbarayan, State secretariat member of Communist Party of India and former MP in his foreword to the book.
“The TASMAC outlets in Tirupur provide an annual revenue of Rs. 1100 crore to the government. The city provides a statistics of people consuming liquor for 3 crore everyday. On festival days, it doubles the above figure. It’s all due to the stressful life condition of the workers in the knit-city” worries Subrabharathi Manian  
Interestingly, the writer says that Tirupur was visited by Mahatma Gandhi for a number of times. Also, there are many social welfare organizations functioning in the name of the father of the nation.
“Still, the state-run TASMAC outlets have hampered access to the Gandhian path of non-alcoholism” says Subrabharathi Manian.
B. Meenakshi Sundaram


Photos: Special arangement